آزمون عشق به برند در میان اعضای شبکه‌های اجتماعی در ایران بر اساس مدل آلبرت و همکاران

  امروزه مصرف‌کننده در میان انبوهی از برندها به دنبال نشانه‌ای می‌گردد که او را به انتخاب تشویق کند. این نشانه‌های متمایزکننده، اغلب نه از طریق ویژگی‌های کارکردی، بلکه ویژگی‌های احساسی و نمادین برند ایجاد می‌شوند. برقراری ارتباطی بلندمدت و مستحکم با مصرف‌کننده، شرایطی را فراهم می‌کند تا مصرف‌کننده نسبت به برند، احساس پیدا کند و آن را جزئی از زندگی‌اش بداند. یکی از انواع روابطی که مصرف‌کنندگان با برند برقرار می‌کنند، احساس عشق نسبت به برند است. ایجاد چنین رابطه‌ای با برند، منبعی پایدار و غیر قابل تقلید از مزیت رقابتی را برای آن برند خاص به وجود می آورد.   با توجه به اهمیت و جدید بودن مفهوم عشق به برند، این مقاله به بررسی ابعاد تشکیل‌دهنده این سازه پرداخته است. بدین منظور، بعد از اصلاحات محدودی که به منظور مناسب‌سازی پرسشنامه آلبرت و همکاران با فرهنگ ایرانی انجام شد و نیز پس از کسب اطمینان از پایایی و روایی ابزار اندازه‌گیری، پرسشنامه در میان کاربران اینترنتی عضو در شبکه‌های اجتماعی توزیع و تعداد 390 پرسشنامه کاملاً تکمیل‌شده و قابل استفاده جمع‌آوری شد. داده‌های جمع آوری شده به کمک تحلیل عاملی تأییدی تجزیه و تحلیل شد. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که عشق به برند از شش بُعد منحصر به فرد بودن، لذت، صمیمیت، ایده آل بودن، خاطرات و رؤیا متأثر است.